دستكش
با نوك انگشت از لب هي پنجره آويزان بود. لحظه اي بعد آرام روي زمين پريد . سراسيمه به اطراف نگاهي
انداخت .ساختمان، در حوم هي شهر بود و به انداز هي كافي دور از حيا طهايي كه با ديوارهاي بلند سنگي از هم جدا
شده بودند. نيمه هاي شبي ظلماني بود. احتمال اين كه "جيمز دان" در آن ساعت با كسي برخورد كند، بسيار ضعيف بود
و همه چيز در امن و امان. وقتي به آرامي روي چم نها مي دويد، از جسارت خود حيرت كرده بود.